Beschrijving

We hebben hier te maken met een historica van de buitencategorie, die in een week meer doet dan een Nederlandse geschiedkundige in zijn gehele loopbaan. Het belang van Pompeii ligt niet eens zozeer in de onopgesmukte wijze waarop het dagelijks leven wordt geschilderd (met veel aandacht voor de stank, de stront en de pis), maar vooral in de wijze waarop naar de oudheden wordt gekeken.

Mede omdat Pompeii zo’n enorme rol heeft gespeeld in de herontdekking van de klassieken, zijn er zeer veel volledig ongefundeerde theorieën uit vooral archeologische hoek over de stad de wereld in geslingerd. Beard neemt ze bijna stuk voor stuk op de korrel, weegt ze, en verplettert ze onder een spervuur van argumenten en gezond verstand.

Hoe opgewekt de toon van Pompeii ook lijkt, de boodschap is pessimistisch waar het de mogelijkheid van kennis over de stad betreft. Bijna stap voor stap leidt Beard de lezer door de opgravingen, en onderweg rekent ze achteloos af met de bestaande visies op zaken als huisdecoratie, het aantal bordelen (volgens haar slechts één echt), godsdienst (volgens haar is het pertinent onjuist om het Forum te beschouwen als pronkstuk van de keizercultus) enzovoort.