Beschrijving

‘Sommigen zeggen dat ik dankbaar moet zijn, maar ik zit er maar mee. Hoe het voelt terminaal te zijn, blijft voor iedereen verborgen.’ Meneer Kooijman is een van de patiënten die de laatste periode van hun leven doorbrengen in een palliatief centrum of hospice, een plaats met een huiselijke sfeer, waar ongeneeslijk zieken tot aan hun dood kunnen worden verzorgd. Hospices zijn erop ingericht de kwaliteit van leven in de laatste fase zo hoog mogelijk te houden. Sinds het eerste hospice in Nederland in 1988 zijn deuren opende, is de vraag enorm.

Aan de hand van indringende persoonlijke verhalen beschrijft journalist Katja Meertens het dagelijks leven in zo’n huis waar de dood dichtbij is. Ze vertelt hoe patiënten met hun naderende einde omgaan, welke rol hun geloof hierbij kan spelen en hoe familie en vrienden worden voorbereid op het overlijden van een naaste.

De geschiedenis en de praktijk van de palliatieve zorg in Nederland komt eveneens aan bod, van de discussie over euthanasie tot de opkomst van palliatieve sedatie – met medicatie het bewustzijn verlagen zodat patiënten hun klachten niet meer ervaren. Dit boek laat zien dat euthanasie nauwelijks voorkomt in palliatieve instellingen: met goede zorg durven de meeste terminaal patiënten een natuurlijke dood af te wachten.